Na enkele keren de ETX-125 gebruikt te hebben om naar de sterren te kijken, was het tijd om dat ook eens te doen met de grote kijker, de Obsession F/4 18" telescoop. De eerste tests binnenshuis hadden aangetoond dat motorisch alles nog in orde was. De motoren draaiden goed, de aandrijving van de telescoop werkte nog en ook de motor controller, de Servocat, reageerde goed op de commando's van zijn eigen handbediening. Alleen de spiegel blijkt in de loop van de jaren erg stoffig en vuil te zijn geworden. Die moet dus eigenlijk worden schoongemaakt. Maar, omdat een vuile spiegel meestal niet echt een probleem is tijdens het waarnemen, tenzij hij heel erg vuil is, besloot ik om de spiegel vooralsnog te laten voor wat hij is.
Een van de problemen, die ik vond tijdens de tests in huis, was dat de batterij van de stuurcomputer, de Argo Navis, leeg was. Na het kopen van een nieuwe, het openen van de kast en het vervangen van de oude batterij, was het enige dat nog moest gebeuren, het zetten van de juiste datum en tijd. Alle andere gegevens zijn opgeslagen in non-volatile memory en die bleven dus bewaard ondanks de lege batterij.
Een ander probleem was dat het erop leek dat de Telrad, het apparaat, dat je gebruikt om de telescoop visueel te richten op het gewenste object, een soort zoeker, niet werkte. Na vervanging van de batterijen was dat probleem niet over, maar toen ik het enkele dagen later weer probeerde toen het donkerder was, kon ik de rode ringen wel zien. Blijkbaar werkt hij dus wel, maar is dat niet vast te stellen als het te licht is.
Een probleem, dat ik al eerder geconstateerd had, is dat de laser collimator defect was. Die kon ik niet repareren, dus heb ik een nieuwe besteld.
Voor de eerste echte test bracht ik de telescoop naar buiten op 20 augustus 2018. Het opbouwen bleek me veel tijd te kosten. Helemaal verleerd door het zo lang niet te doen. Ook het collimeren ging zeer moeizaam en bij het aligneren bleek dat de Argo Navis geen informatie kreeg van een van de encoders op de telescoop. Daardoor weet de stuurcomputer niet of de telescoop beweegt. Na alle kabeltjes opnieuw goed aangedrukt te hebben, was dat probleem over. Maar, al met al was het inmiddels anderhalf uur later voordat ik de telescoop kon gaan gebruiken om naar de sterren te kijken.
Maar bij het gebruiken bleken nog meer problemen. De Argo Navis was correct gealigneerd, maar als ik daarop een object selecteerde, dan wilde de telescoop niet uit zichzelf naar dat object toe gaan. Als ik de telescoop met de hand op basis van de aanwijzingen van de Argo Navis naar het object bracht, dan bleek dat het object goed in het oculair te zien was. Het bewijs dat de Argo Navis goed werkte. Maar al snel bleek dat het object niet in het oculair bleef, dus blijkbaar werkte ook het automatisch volgen van het object niet. Er kwam dus snel een einde aan deze kijksessie. Maar wat ik gezien had door de telescoop was indrukwekkend; vele malen beter dan via de ETS-125. Niet zo gek als je de twee telescopen kwa afmeting vergelijkt.
Nadenken over wat het probleem zou kunnen zijn, leidde met tot de conclusie dat de communicatie tussen de Argo Navis en de Servocat, het apparaat dat de motoren bedient, niet goed werkte of zelfs helemaal niet werkte. Bestuderen van de documentatie en oude aantekeningen leerde dat het probleem hoogstwaarschijnlijk zat in het gebruik van de verkeerde seriële poort op de Argo Navis en een verkeerde baudrate voor de communicatie.
Op 22 augustus ging de telescoop dus opnieuw naar buiten voor een tweede test. Het opbouwen, collimeren (in dagtijd) en aligneren ging aanzienlijk sneller. De automatische goto en het volgen van het object in het oculair ging deze keer perfect. Zelfs beter dan met de ETX-125.
Na enige visuele waarnemingen besloot ik om te proberen ook met deze kijker foto's te maken. Mijn camera in dit geval is de Olympus OM-D E-M1. Het bleek dat ik alleen in combinatie met de Televisie 2x Barlow deze camera scherpgesteld kon krijgen. Ik heb een aantal filmpjes gemaakt van Jupiter, Mars, Saturnus en de maan. Daarna heb ik nog enige tijd visueel gebruik gemaakt van de telescoop. Lichtvervuiling blijkt een probleem, zeker met het vele maanlicht, om zwakke objecten te zien zoals bolvormige sterrenhopen en planetaire nevels. Sterrenstelsels heb ik niet geprobeerd. Open sterrenhopen zijn wel een prachtig gezicht in deze telescoop. En het bekijken van de planeten en de maan is in één woord indrukwekkend.
De volgende dag heb ik de filmpjes bewerkt. Eerst moest ik het MOV-formaat omzetten in een voor Registax bruikbaar formaat van AVI. De volgende stap zou dan Registax kunnen zijn om te aligneren en te stacken, maar een voorbewerking met PIPP om te aligneren en alleen de beste beeldjes te gebruiken, bleek beter. De resulterende betere filmpjes bleken voor Registax goed te bewerken. Maar voor Jupiter en Mars bleek ik geen details te krijgen. Blijkbaar overbelicht. Ik moet dus zien uit te zoeken hoe ik de belichting kan regelen bij het maken van het filmpje met de camera. Gelukkig had ik voor Jupiter één video, waarop wolken overtrokken, die het beeld van Jupiter verzwakten. Van dat filmpje kon ik resultaten met details krijgen. Voor Mars had ik dat geluk niet, dus ik heb geen resultaat voor Mars. Voor Saturnus en de maan speelt de belichtingsproblematiek niet. Registax leverde daarvoor goede resultaten. Nabewerking in Photoshop om het contrast zonodig nog wat te vergroten en het beeld nog iets scherper te maken. Ik ben zeer tevreden over de resultaten van deze eerste foto-sessie, maar bekijk het zelf in de foto-gallerij.
Update 28 augustus 2018: nog een sessie met mijn Obsession telescoop. Deze keer was ik wel in staat om een goed bruikbare video te maken van Mars. Na stacking en bewerking in ImagesPlus heb ik het resultaat toegevoegd aan de gallery.
Obsession telescoop
Jupiter, Olympus OMD E-M1, 120 van 480 frames
Maan, Olympus OMD E-M1, 1009 van 2250 frames
Saturnus, Olympus OMD E-M1, 870 van 3480 frames
Mars, Olympus OM-D E-M1, 372 van 1493 images stacked
