De vorige keer dat we bij Cas Abou waren hadden we onze speurtocht beëindigd voordat we alle huisjes, die op de Werbatakaart ten Noorden van het landhuis zijn aangegeven, hadden bezocht. We moesten dus nog een keer terugkomen om onze speurtocht af te ronden. Ook staan er op de Werbatakaart ten Oosten van de weg enkele huisjes in een gebied dat niet gebulldozerd lijkt te zijn. Dus op donderdag 8 oktober 2015 de archeologische speurneuzen verzamelden zich weer om 8 uur 's morgens op de parkeerplaats van landhuis Cas Abou. Daarvandaan liepen we over de asfaltweg eerst naar het gebied ten oosten van de weg, waar we het eerste huisje hoopten aan te treffen. Daar gingen we het struikgewas in. Vrij dicht bij de weg vonden we een stapel kleine kalkstenen, waarschijnlijk de restanten van een muur van het huisje, dat hier in het verleden stond. In het gebied vonden we ook wat artefacten, maar niet echt veel,
We vervolgden onze tocht door het struikgewas naar de volgende huisjes op de Werbatakaart. Daar vonden we een groot veld met veel artefacten, maar geen duidelijke sporen van de huisjes. De artefacten maken duidelijk dat hier in het verleden bewoning is geweest, maar de huisjes zelf zijn zonder een spoor achter te laten verdwenen.
We gingen terug naar de asfaltweg en via de weg naar de volgende lokatie, waar een huisje op de kaart is aangegeven dicht bij een heuveltop. Ook deze locatie was dicht bij de weg. We vonden enkele artefacten, maar geen spoor van een huisje.
Het was tijd om de weg over te steken. Eerst wilden we een lokatie checken, waar op de Werbatakaart geen huisje is aangegeven, maar op de Kadasterkaart van 1962 wel. Daar vonden we een veldje met Aloe, maar geen spoor van een huisje.
De laatste stop was de lokatie van twee huisjes die we niet meer bezochten de vorige keer, hoewel we vrij dicht in de buurt waren. We troffen delen van een vloer aan een een lange richel van opstaand pleisterwerk met daarin een hoek. Duidelijk overblijfselen van twee muren van een huisje. Dichtbij vonden we het verroeste frame van een stretcher/veldbed. Ook vonden we een mooie vlakke onderkant van een maalsteen en de in de hand gehouden steen, waarmee de mais van de maishi chiki werd vermalen tot maismeel.
Fred, Eddy en ik verloren het contact met de anderen en het kostte ons behoorlijk wat tijd om een route te vinden door de struiken naar de weg. Toen we aankwamen op de parkeerplaats troffen we daar de anderen weer aan. We besloten deze keer de speurtocht kort te houden. De meesten maakten nog een pitstop bij Toko Pannekoek om het verloren vocht weer aan te vullen, waarna we naar huis gingen.
Onze track op de Werbata map
Kleine kalkstenen als overblijfselen van een huisje
Auto-onderdeel
Grote Kiwa schelp
Klein stuk porcelein
Nog een stuk porcelein: Societé Ceramique Maestricht; merkteken geregistreerd in 1900
Societé ceramique Maestricht; porcelein
Flessen - overblijfselen van vroegere bewoning hier
Sun Crest limonade - geïntroduceerd in 1938
Oud metalen bord
Alcoholado Borinquen - 70% alcohol rum van Puerto Rico
Big Boy fles
Deel van een chapi
Oude karko schelp
Deel van een kelderfles
KarelJan, Eddy en Fred bij een veld aloe
Oude potten
Een stretcher als aanduiding van vroegere bewoning hier
Delen van een vloer
Pleisterwerk met stukjes dakpan
Delen van een vroegere muur van een huis
Onderste deel van een maalsteen
Bovenste deel van een maalsteen
Oude po
P. Reqout = vroeger keramiek bedrijf in Maastricht (later Spinx) - in 1958 gefuseerd met Societé Ceramique
