In het eindrapport, geschreven door Rose Mary Allen over "HET VOLKSLEVEN OP PORTO MARI ROND EIND NEGENTIENDE TOT DE HELFT TWINTIGSTE EEUW", vinden we het volgende fragment over slaven in dit gebied: "Volgens de overlevering, woonden er op Plahunku mensen die zich gueni's noemden. Het waren slaven.". Plahunku is ongetwijfeld wat we nu Playa Hunku noemen. In een ander fragment wordt ook Dingo genoemd als een plek waar slaven hebben gewoond.. De speurneuzen besluiten daarom op onderzoek uit te gaan op donderdag 23 juni 2013. Met toestemming van de manager van de plantage Porto Mari wordt de hoofdpoort voor ons geopend om 8:15u. Ook de slagboom voor de weg naar Playa Hunku wordt speciaal voor ons geopend. Daardoor kunnen we doorrijden tot op het strand van Playa Hunku. Daar parkeren we onze auto's en bespreken waar we ons onderzoek zullen starten.
Direct ten Noordwesten van Playa Hunku ligt een lage heuvel met de naam Seru Dingo. We besluiten om deze heuvel te beklimmen op zoek naar sporen van vroegere bewoning en om een beter zicht te krijgen op de omgeving.
Het eerste deel van de beklimming was gemakkelijk. Halverwege de heuvel bereikten we een plateau dat opvallend vlak is. Hoewel de heuvel bestaat uit kalksteen treffen we hier een zachte ondergrond aan bestaande uit een vrij dikke laag humus. Veel zuilcactussen en schijfcactussen in dit gebied maken de voortgang moeilijker. Af en toe vinden we rechte rijen kalksteen. Die lijken te recht om natuurlijk te zijn; naast deze stenen in rijen vinden we weinig andere kalkstenen. Het kan dus zijn dat ze gebruikt zijn om gebied af te bakenen; mogelijk voor landbouw. Maar we vinden absoluut geen artefacten, dus er zijn geen aanduidingen van bewoning.
Daarna gingen we verder richting de top. In dit gebied komt de kalksteen aan het oppervlak. Op deze rotsachtige ondergrond treffen we veel Mammillaria Mammillaris aan (Tepelcactus). Volgens de bioloog Gerard van Buurt is dit een gebied, waar deze soort cactus voorkomt. Om die reden letten we er speciaal op. Tijdens andere tochten hebben we deze soort niet gezien, maar dat kan ook zijn omdat we toen niet wisten dat het een speciale soort is. De normale bolcactus op Curaçao is een Melocactus. Die komen veelvuldig voor in de heuvels. De Tepelcactus is blijkbaar vooral geconcentreerd in dit gebied. Tijdens toekomstige tochten zullen we er speciaal op letten of deze soort ook elders voorkomt.
Vanaf de top hadden we een goed uitzicht op de plantage van Cas Abou in het Noordwesten en de plantage van Porto Mari in het Oosten, maar het gaf ons verder geen indicatie waar we nog zouden kunnen zoeken naar overblijfselen van vroegere bewoning. Wel zagen we vanaf de top iets anders opmerkelijks; het leek op een plakaat op de bergwand net onder de top van de naastliggende heuvel (onderdeel van de Seru Mateo). Maar het was te ver weg om details te kunnen zien. Het is wel duidelijk kunstmatig.
Na een korte pauze op de top gingen we weer naar beneden. Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. We moesten af en toe gevaarlijk dicht langs de rand lopen en ook waren er smalle maar diepe ravijnen, die we moesten oversteken. Bovendien was de vegetatie vrij dicht. Maar we haalden allemaal ongedeerd het strand. Elk van ons met zijn of haar portie stekels van de Infrou (schijfcactus). Vooral de harige fijne stekels waren bijzonder vervelend.
Het was nog vroeg. We hadden afgesproken om deze keer om 12 uur te stoppen. Dat betekent dat we nog ruim een half uur over hadden. Fred besloot om het vreemde object op de naastliggende heuvel te gaan onderzoeken en Hetty en ik sloten ons daarbij aan. François en Michèle gingen op de vlakte ten Noorden van het strand op zoek naar sporen van bewoning.
In ongeveer 15 minuten waren we vlak onder de top. Daar bleek dat het plakaat een vierkante box te zijn. We hadden geen idee waar die voor diende. Mogelijk om bijen in onder te brengen voor de honingproductie. Maar met de negatieve ervaring met bijen van vorige week nog vers in het geheugen besloten we om de box verder niet te verstoren.
Later hebben we geleerd dat het hier gaat om een vleermuisbox. Die worden gebruikt om vleermuizen aan te trekken door ze een plaats te bieden waar ze kunnen rusten.
We gingen weer naar beneden richting het strand, waar we de andere twee speurders al aantroffen geleund tegen de BBQ, die op het strand is gebouwd.
Deze tocht heeft geen aanduidingen van vroegere bewoning opgeleverd. Mogelijk dat we nog eens terug komen om verder onderzoek te doen.
Aan ditverslag kunnen geen rechten worden ontleend.
In blauw de gelopen track
Playa Hunku met het verlaten beach huis en de stenen BBQ
De speurneuzen gezien door het raam van het beach huis (B/W voor effect)
Zicht vanuit het beach huis op het strand en de zee
In de achtergrond de Seru Dingo, ons doel
Het klimmen gaat gemakkelijk op het eerste stuk
François op de helling
Veel boombromelias
Dit ziet er uit als een plastic plant - ik weet niet wat het is
Mooie bloemen in de schijfcactus
Onze eerste Mammillaria Mammillaris (tepelcactus)
Mooie bovenkant van een nieuw gegroeide zuilcactus
Fred en François dicht bij de rand van de rots
Restant van een bijennest
Markering op de grond voor luchtfotografie
Een nis in de rotswand
Veel Epiphieten en Boombromelia's in de bomen
Een piepkleine paddestoel op een boomtak
Hele mooie bloemen
Hier groeit de tepelcactus in een groep
Zicht op Cas Abou vanaf de heuveltop
Zicht op Porto Mari - in de verte het landhuis
François heel dicht bij de rand op de heuveltop
Fred is ook erg dicht bij de rand om een foto te maken van een cactus
In de verte een vreemd rechthoekig plakaat op de rotswand net onder de top
François vecht zich een weg door de cactussen
Een nieuwe tak op een oude stam
Fred volgt door het cactusoerwoud
Deze boom spreidt zijn takken erg wijd
Weer bij elkaar bij het beach huis
Raam in het beach huis
Fraaie kleurrijke door water gecreëerde structuren in de rotswand op de andere heuvel
Deze bromelia groeit op de rotsen
En dit is het dan; het vreemde object dat we vanaf de andere heuveltop hadden gezien
We weten nu wat het is. een vleermuisbox - een plek om te rusten voor vleermuizen
Hetty
Terug op het pad - zicht op de Seru Dingo