Omdat het op Curaçao zo moeilijk is om foto's te maken door de telescoop vanwege de altijd aanwezige wind, heb ik me voorgenomen om te gaan schetsen achter de telescoop. Eerst maar een poging overdag, zodat ik niet ook nog met een rode lamp moet werken en alles goed kan zien. Vandaag bleek er een zonnevlek op de zon te zijn, dus dat was een goede aanleiding.
Na de telescoop, de Meade ETX-125 globaal gealligneerd te hebben, heb ik hem op de zon gericht. Dat is niet zo gemakkelijk als het klinkt, want je kunt niet door een zoeker kijken om de telescoop te richten. Maar na wat zoeken stond de zon toch in beeld. Er stond een zonnevlek kwa breedte ongeveer in het midden en kwa hoogte in het bovenste gedeelte van de zon. Na eerst een schets gemaakt te hebben van de totale zon (oculair 32mm, vergroting 59x) om de positie van de vlek zichtbaar te maken, heb ik een tweetal schetsen gemaakt met een hogere vergroting (eenmaal met 15mm, vergroting 127x en daarna met 26mm met 2x barlow, vergroting 146x). De laatste is hierbij afgebeeld. Kijkend naar de afbeelding realiseer ik me dat er iets belangrijks ontbreekt, namelijk een maat. Iets om de volgende keer beter op te letten. Het kan eenvoudig gedaan worden als je het actuele beeldveld weet van het gebruikte oculair. Ook de oriëntatie van het beeld ontbreekt.
En inderdaad heeft het schetsen het voordeel, dat anderen ook aangeven. Omdat je zo goed moet kijken om het geheel naar papier over te brengen, let je veel meer op de details en zie je veel meer dan wanneer je alleen maar even kijkt. Ik heb ongeveer 1 uur deze ene zonnevlek bestudeerd en geschetst en dat is vele malen langer dan ik normaal gedaan zou hebben.