Curacao Pictures - Seru Sami

Curaçao Pictures Geniet van al het moois dat Curaçao te bieden heeft

Gegevens: 28 juni 2015

Seru Sami 20150625 039 small In november 2012 gingen we op zoek naar Indianensites in de nissen van de Seru Sami. Vanaf de Weg naar Bullenbaai zijn diverse nissen te zien onder de top van deze berg. Maar de vorige keer konden we onze zoektocht niet afmaken, omdat we verjaagd werden door aggressieve bijen in de eerste nis, die we toen onderzochten. Dat was een nis aan de Westelijke zijde van de berg. Daarom besloten we nu de berg op te gaan vanaf de Noordzijde. Een steilere helling, maar toch nog vrij gemakkelijk om te beklimmen.
Al snel bereikten we de eerste nis. Daarin vonden we de resten van een oude bok met grote horens. Ik bracht de kop mee naar buiten, zodat de anderen die ook konden bewonderen.

François, Fred en ik gingen vervolgens in de richting van de nis, waar we de vorige keer de bijen hadden ontmoet. Ik had een waypoint van de plek waar die aanval had plaatsgevonden. Toen we er vrij dicht bij in de buurt waren nam François voorzichtig een kijkje om de hoek en constateerde dat de bijen er nog waren. We besloten daarom weer terug te gaan naar de anderen, die intussen een pauze hadden genomen. François besloot nog even naar de top van de heuvel te gaan, maar, nadat Fred en ik zijn route hadden bekeken en geconstateerd dat het niet gemakkelijk zou zijn om daar ook weer naar beneden te komen, besloten we hem niet te volgen. Na enige tijd kwam François weer terug bij de groep. Hij was op de top geweest en had daar een Kadaster meetpunt gevonden.

We vervolgden onze zoektocht naar meer nissen langs de helling van de berg. De volgende nis was raak. Vóór de nis vonden we een grote hoeveelheid zeeschelpen, Oester, Karko en zelfs een Melongena melongena. Dit was dus beslist een voormalige indianensite. We speurden naar andere artefacten zoals keramiek of vuursteen, maar vonden slechts een klein stukje aardewerk, waarvan we niet konden vaststellen dat het uit dezelfde periode was als de schelpen.

We gingen verder langs de helling. Fred, Eddy en ik een stuk hogerop terwijl François, Carel en Hetty wat lager verder gingen. We vonden nog een aantal kleine nissen, maar zonder sporen van indianen.

Fred en ik wilden nog steeds naar de top. Weten dat er een Kadaster meetpunt is en dan daarvan geen exacte coördinaten hebben is ondenkbaar. We bleven dus zoeken naar een plek waar we veilig naar boven zouden kunnen. Toen we een dergelijke plek hadden gevonden besloten François, Fred en ik daar een poging te wagen om de top te bereiken, terwijl de anderen besloten om het gebied te onderzoeken beneden de plek, waar we de schelpen hadden gevonden.
We bereikten de top veilig. Het plateau was vrij vlak en niet zo moeilijk begaanbaar. De Werbata-kaart gaf aan waar het hoogste punt zou zijn, dus daar gingen we naartoe. Onderweg vonden we nog een mooie stapelmuur, die niet is aangegeven op de kaart.
Het kadastermeetpunt was exact op de plaats waar Werbata de top aangaf. Nadat we foto's en de exacte coördinaten hadden genomen en nadat we naar de anderenhadden gezwaaid, die inmiddels in de drooggevallen saliña aan de voet van de berg waren, besloten ook wij er een punt achter te zetten voor deze dag. Via een rooi gingen we richting onze auto's. In de rooi vonden we tot onze verbazing nog een dam. Die is waarschijnlijk aangelegd om het water ietwat te temperen, zodat niet teveel grond wegspoelde.

Het was een bijzonder leuke tocht met een mooi resultaat.

Voor de liefhebbers is hier nog een geluidsfragment van de beklimming van een moeilijk deel van de helling. Mijn camera stond per ongeluk op video; het beeld heb ik verwijderd, maar het geluid laat horen dat zo'n tocht niet altijd over rozen gaat.